co znajdziecie na blogu?

W moim blogu będę opisywał zajęcia Aikido, które prowadzę w Dojo Aikikan w Jabłonnie. Jak znajdę czas to pojawią się inne przemyślenia. Zapraszam.

środa, 31 sierpnia 2011

Etykieta w Dojo

Etykieta w Dojo - zasady zachowywania się na macie w trakcie treningu aikido


I. Wchodząc na salę oraz wychodząc z sali – DOJO – należy ukłonić się w pozycji stojącej, twarzą w kierunku gaku.

II. Wchodząc na matę oraz schodząc z maty należy się ukłonić w kierunku ściany na której wisi gaku. Ukłon należy wykonać w pozycji siedzącej (seiza).

III. Na matę wchodzi się boso.

IV. Nie należy się spóźniać na trening aikido. W przypadku spóźnienia należy usiąść w seiza z boku maty i czekać na pozwolenie instruktora, aby móc dołączyć do ćwiczących.

V. Jeśli konieczne jest opuszczenie maty, należy zgłosić ten fakt osobie prowadzącej trening.

VI. Nie należy siadać plecami do ściany, na której wisi gaku, oraz w pozycji mogącej być uznaną za lekceważącą. Siadać należy w seiza lub ewentualnie po turecku.

VII. W czasie treningu aikido na macie nie powinno się nosić zegarków, bransoletek, obrączek, łańcuszków i innych ozdób.

VIII. Na matę nie wnosi się (a tym bardziej nie konsumuje) żywności oraz napojów.

IX. Jeśli w czasie treningu na macie musi się odbyć rozmowa, to powinna ona dotyczyć aikido i nie powinna przeszkadzać innym uczestnikom treningu. Trening powinien odbywać się w ciszy, przy pełnej koncentracji wszystkich ćwiczących.

X. Polecenia instruktora prowadzącego trening aikido powinny być wykonywane bezzwłocznie.

XI. W DOJO na macie nie ma miejsca dla arogancji i egoizmu.

XII. Ubiór należy utrzymywać w czystości. Dotyczy to również higieny osobistej.

XIII. Nie należy przebierać się na macie.

XIV. Należy wyłączyć telefon komórkowy lub wyciszyć jego dzwonek.

XV. Przed rozpoczęciem jak i po zakończeniu ćwiczenia kłaniamy się partnerowi w pozycji stojącej lub siedzącej seiza.

XVI. W przypadku kiedy podczas wykonywania ćwiczeń wystąpi kontuzja należy bezzwłocznie poinformować o tym fakcie osobę prowadzącą.

piątek, 26 sierpnia 2011

Wiązanie pasa

Zamieszczam krótką instrukcje wiązania pasa - myślę, że przyda się wszystkim zainteresowanym :)

czwartek, 18 sierpnia 2011

Duch Aikido

Przemierzając niezliczoną przestrzeń Internetu oraz własnych zasobów, trafiłem na ciekawe opracowanie dotyczące Aikido. Jest to praca pt. "Duch Aikido", którą napisał Kisshomaru Ueshiba. Ciekawe ujęcie tematu - fragmentami dosyć trudne.
 "Budo nie jest sposobem powalenia przeciwnika siłą, ani za pomocą śmiercionośnej broni. Nie ma również na celu doprowadzenia świata do zniszczenia siłą zbrojną czy innymi bezprawnymi środkami. Prawdziwe budo wymaga uporządkowania wewnętrznej energii Wszechświata, wymaga troski o utrzymanie pokoju na świecie, nadawania a również zachowania właściwej formy wszystkich rzeczy w Naturze". 

wtorek, 16 sierpnia 2011

„Tatami kontra krzesła. O Japończykach i Japonii” Rafał Tomański

Bogata kultura japońska wydaje się być zupełnie niezrozumiałą dla przeciętnego Europejczyka. Język trudny, kanji skomplikowane, tradycje niepotrzebne. Tym stereotypom zaprzecza Rafał Tomański, zapalony japonista i podróżnik, który w swojej książce opisuje aspekty życia w Japonii. Czemu na japońskich stacjach metra światło jest niebieskie? Dlaczego Japończycy mają skośne oczy? Kto zapracowuje się na śmierć? Jak małe są japońskie mieszkania? Kim są „cosplayer”? Ile powiek ma oko Japończyka? Jaki kolor włosów uchodzi za najbardziej pożądany? Czy drzemka w ciągu dnia to faux pas, czy całkowita konieczność? Odpowiedzi znajdują się w książce, obszerne, ciekawe i zrozumiałe dla każdego. Autor zagłębia się w mentalność Japończyków, objaśnia wiele dziwnych zjawisk, przedmiotów i zachowań. To kraj, podzielony na dwie części: przeszłą, pełną samurajów, gejsz i daimyo, oraz teraźniejszą, złożoną z zapracowanych urzędników na rowerach, dorosłych kobiet udających małe dziewczynki i nowinek technologicznych. Wbrew przekonaniom, Japonia wcale nie jest „dziwna”. Według Rafała Tomańskiego: „W Japonii (…) bywa całkowicie inaczej, niż gdzie indziej”.

Książka jest napisana w sposób tak płynny i przyjemny, że nawet osoby nieszczególnie zafascynowane Japonią pochłoną ją w krótkim czasie, uśmiechając się pod nosem. To niezwykła opowieść, dająca namiastkę podróży po tym oryginalnym, barwnym kraju.

Recenzja wyszła spod ręki Ady, za co Wielkie Dzięki!!!
s.M

poniedziałek, 15 sierpnia 2011

15 sierpnia 2011

Witam,
druga reaktywacja bloga o Aikido w moim wykonaniu :) tym razem powinna być skuteczna.
pzdr
s.M